Σα φίδι σιωπηλά το δέρμα μου θ’ αλλάξω
περνώντας μες από τις πέτρες να σε βρω
και απαλά τις ενοχές μου θα τινάξω
να τις ξεπλύνω με το αλάθητο νερό

Κρυφά να σύρω το κορμί μου στα θυμάρια
να σε μυρίσω μες στα χέρια μου γλυκά
πριν γίνουμε όλοι μας ανήμερα λιοντάρια

Σα θάλασσα θα κρύψω τις σκιές μου
με την αλμύρα του κορμιού σου να δεθώ
θ’ ανοίξω διάπλατα τις γκρίζες φυλακές μου
στον οριζόντων τις αγάπες να βρεθώ.

Κρυφά να σύρω το κορμί μου στα θυμάρια
να σε μυρίσω μες στα χέρια μου γλυκά
πριν γίνουμε όλοι μας ανήμερα λιοντάρια