Ένα δέντρο θέλω να ‘μαι
με γερά, μακριά κλαδιά
όπου πάνω τους θα παίζουν
τα παιδιά και τα πουλιά
ένα δέντρο θέλω να ‘μαι
μες στον κήπο του Θεού
που οι καρποί σαν ωριμάσουν
θα ‘χουν γεύση ουρανού

Μα το δέντρο ξεκινάει
από τόσο δα σποράκι
και να ξέρεις θα γνωρίσεις
πρώτα την υπομονή
θα προσθέσεις, θα αφαιρέσεις
κάπου αν σπάσει θα το αντέξεις
θα κλαδέψει, θα πονέσεις
δούλεψε με επιμονή

Μέχρι να ‘ρθει η στιγμή
όπου ίσκιο θα προσφέρεις
στους περαστικούς της γης
και τον Κύριο θα δοξάζουν
μες στην κάψα της ζωής

Θα προσθέσω καλοσύνη
γνώση κι ενθουσιασμό
θα αφαιρέσω γκρίνια, ζήλεια
κι ό,τι είναι περιττό
και θα συγχωρέσω πάλι
ακόμα εφτά φορές το εφτά
θα μοιράσω αυτά που έχω
θα σκορπίσω τη χαρά

Κι έτσι λίγο, λίγο απλώνω
τα μικρά μου τα κλαδιά
για να μοιάσουν λίγο, λίγο
στη δική Του την καρδιά