Τον κυρ Λάμπρο τον γνώρισα ένα πρωί
ήταν άρρωστος και μου παν πως πονάει πολύ
μα στα μάτια του έπαιζε μία σπίθα μυστική
που δεν έμοιαζε να ‘ναι, απ’ αυτή τη γη

Κι αφού κάθισα και άκουσα με προσοχή
της ζωής του την σκληρή, επίγεια διαδρομή
τον ερώτησα πως γίνεται και ενώ πενθεί
να ‘χει ειρήνη και χαρά μέσα στην ψυχή

Και με κοίταξε καλά, μες στα μάτια και μετά
μου ‘πε δυο λόγια σοφά…

Του Χριστού τα λόγια έμαθα να σκέφτομαι
κι όταν είμαι λυπημένος τραγουδώ
όταν δεν καταλαβαίνω εμπιστεύομαι
τον Θεό του ουρανού που αγαπώ

Το μυαλό μου στον κυρ Λάμπρο άθελα πετά
όταν νιώθω θλίψη κι όλα μου ‘ρχονται στραβά
μα ένα μάθημα μου έδωσε που ποτέ δεν το ξεχνώ
στον Θεό λέω για όλα ένα «Ευχαριστώ!»

Κι όταν έλθει η συμφορά, κλείσ’ τα μάτια και μετά
σκέψου δυο λόγια σοφά…

Του Χριστού τα λόγια έμαθα να σκέφτομαι
κι όταν είμαι λυπημένη τραγουδώ
όταν δεν καταλαβαίνω εμπιστεύομαι
τον Θεό του ουρανού που αγαπώ