Βρήκα το σπίτι μου ζεστό, συγυρισμένο, καθαρό
Και η καρδιά μου που πονά σε Σένα βρήκε γιατρειά
Κι έμαθα, Κύριε, πως είναι ασύγκριτα φτωχοί
Οι θησαυροί του κόσμου αυτού μπροστά στο θαύμα του Σταυρού

Ακόμα και καθώς γλιστρώ, στο ρέμα, στον κατήφορο
Το χέρι Σου το δυνατό δε σταματά ούτε λεπτό
Πάντα με τρόπο θαυμαστό να με γλιτώνει απ’ το χαμό
Το χέρι Σου το δυνατό, δεν σταματά ούτε λεπτό

Δεν την αξίζω τέτοια αγάπη, χάρη που ρέει, που συγχωρεί
Της λογικής γκρεμίζει τα κάστρα· άφθονη, πλούσια, θαυμαστή
Αγάπη ανεξήγητη

Και η καρδιά Σου που ποθεί τη γνήσιά μου επιστροφή
Δρόμους σχεδιάζει ώστε η ψυχή μακριά Σου ειρήνη να μη βρει
Μα να την κάνει να στραφεί πάλι σε Σε να στηριχθεί
Είναι η καρδιά Σου που ποθεί την γνήσιά μου επιστροφή