Έχω μια τρύπα στο μυαλό, ιδέες μου γεννάει.
Χάνομαι μέσα στα γιατί, που όλο με ρωτάει.
Έχει πολύ βαθιά φωνή, σαν μέσα από πηγάδι.
Στον ουρανό πατά τη γη και στη στεριά πετάει.

Πολλές φορές αναζητώ, αυτά που έχω χάσει.
Οι σκέψεις μου σαν κεραυνοί χορεύουν δίχως τάξη.
Η σιωπή σαν το θεριό, σ’ ένα κλουβί κραυγάζει.
Η μοναξιά είναι σκληρή χαϊδεύει σαν μετάξι.

Έχω μια τρύπα στο μυαλό, που όλο μεγαλώνει,
όπως στο σύμπαν το αχανές, που αστέρι δεν γλυτώνει.
Ο χρόνος τρέχει σαν το φως, με τη ζωή μαλώνει.
Αναρωτιέμαι συνεχώς, το τέλος πως τελειώνει.

Πολλές φορές αναζητώ, αυτά που έχω χάσει.
Οι σκέψεις μου σαν κεραυνοί χορεύουν δίχως τάξη.
Η σιωπή σαν το θεριό, σ’ ένα κλουβί κραυγάζει.
Η μοναξιά είναι σκληρή χαϊδεύει σαν μετάξι.

Έχω μια τρύπα στο μυαλό, ιδέες μου γεννάει.
Χάνομαι μέσα στα γιατί, που όλο με ρωτάει.