Μες στους ανθρώπους χάνομαι
κι ανάποδα βαδίζω
στην καρδούλα μου
το πίσω γίνεται μπροστά
και το γαλάζιο γκρίζο
αχ μανούλα μου

Αλίμονο στη μοναξιά
που κρύβει ο προδομένος
έχει στην τσέπη κλειδιά
και μένει κλειδωμένος

Είναι οι παρέες βάσανο
Ψηλά τα κάστρα χτίζω
στην καρδούλα μου
ψηλά τα κάστρα χτίζω
αχ μανούλα μου

Μοιάζεις και συ με το νερό
που τρέχει και ξεχνάει
την καρδούλα μου
που τρέχει και ξεχνάει
αχ μανούλα μου.