Πες στις πυκνές τις στάλες
μιας ξαφνικής βροχής
σε είδα να χορεύεις
στο φως μιας αστραπής
ρυθμός η καταιγίδα
κι εσύ αερικό
μια κόκκινη κηλίδα
στο άσπρο νυφικό.

Τα πέπλα σου στη λάσπη
και τ’ άνθη λεμονιάς
μπορεί να είσαι θύμα
μπορεί και ο φονιάς
τριγύρω κάθε φύλλο
σε πένθιμο χορό
της έριδος το μήλο
σ’ ανάδρομο καιρό.

Ρυθμός η καταιγίδα
κι εσύ αερικό
μια κόκκινη κηλίδα
στο άσπρο νυφικό.