Θα σπείρω ένα κλαδάκι,
απ’ τ’ Άγιο Κορδελιό,
τη γλάστρα να ποτίζεις,
της Σμύρνης το νερό…

Αχ, Άγιε μου Προκόπη
κι Αγιά μου Φωτεινή
σ’ ανάβω άγιο κερί
σαν τ’ αψηλό πλατάνι,
να γένει το κλαδί…

Σου στέλνω ένα αηδόνι,
να σου γλυκολαλεί
στο στέλνω απ’ το Αϊδίνι
κι απ’ το Αϊβαλί…

Αχ, Άγιε μου Προκόπη
κι Αγιά μου Φωτεινή
αχ φέξε στο πουλάκι
την άνοιξη να φέρει,
απ’ την Ανατολή…

Αχ, Άγιε μου Προκόπη
κι Αγιά μου Φωτεινή
η Ελλάδα δεν πεθαίνει,
χίλιες φορές κι αν σβένει
χίλιες θα αναστηθεί…