1992, Σ' αγαπάω ρε βλάκα

Τώρα μες στα μάτια πια δεν με κοιτάζεις
κι έχεις από μένα μυστικά
και αφηρημένη κοιτάζεις το ταβάνι
κάτι το μυαλό σου τυραννά.

Τώρα μεταξύ μας πια δεν συζητάμε
και βουβά τηλέφωνα χτυπάν
μες στα όνειρα σου έπαψα μα παίζω
δείξε μου λιγάκι πως μ’ αγαπάς.

Που θέλεις να πας
τις πιο ωραίες μέρες δεν τις ζήσαμε ακόμα,
που θέλεις να πας,
που θα βρεις έτσι να σ’ αγαπάν.

Όταν σε αγγίζω δεν ανατριχιάζεις
ψυχολογικά δεν πάω καλά,
όλο αυτό προβάλεις σαν δικαιολογία
η συνείδηση σου αντιδρά.

Τώρα τελευταία χάνεσαι, μακραίνεις
κάτι άλλο σε διεκδικεί
και πάντα πρέπει εγώ να υπομένω
κάθε έκτακτη συμμετοχή.

Που θέλεις να πας
τις πιο ωραίες μέρες δεν τις ζήσαμε ακόμα,
που θέλεις να πας,
που θα βρεις έτσι να σ’ αγαπάν.