Μ’ αρνήθηκες χωρίς μια λέξη
έκανες τέλος την αρχή
μα η καρδιά τέτοια πληγή
πως ν’ αντέξει.

Μ’ αρνήθηκες χωρίς αντίο
κι εγώ που ακόμα σ’ αγαπώ
πήρα απ’ το χέρι τον καημό
πονώ για δυο.

Ανάθεμα σ’ εκείνη τη στιγμή.
που νόμιζες κατόρθωμα πως κάνεις,
σου φώναζα με μάτια και ψυχή
έγκλημα κάνεις, έγκλημα κάνεις.

Μ’ αρνήθηκες χωρίς αιτία
δίχως να έχεις αφορμή,
τα σκέπασε όλα η σιωπή
τα ειρωνεία.

Μ’ αρνήθηκες κι ούτε ένα βλέμμα
έσφιξα χείλη και γροθιά
τώρα με καίει μια φωτιά
αχ, να ‘ταν ψέμα.

Ανάθεμα σ’ εκείνη τη στιγμή.
που νόμιζες κατόρθωμα πως κάνεις,
σου φώναζα με μάτια και ψυχή
έγκλημα κάνεις, έγκλημα κάνεις.