Νύχτες διπλά βαριές
χωρίς σκοπό όμως γιατί,
οι μέρες φεύγουν δίχως χαρά
κι αναρωτιέμαι γιατί
εσύ έτρεξες μακριά μου.

Τα πάντα σβήσαν
τα χείλη σου μου λείπουν
και τα δικά μου τρέμουν
σαν λεν τ’ όνομα σου.
Κι αναρωτιέμαι
γιατί, πες μου γιατί.

Έσβησε η χαρά
κι εγώ ζω μοναχός
και στη σκοτεινιά
ψάχνω να βρω λίγο φως.

Θεέ μου αν ξαναγύριζε
ο ήλιος θα ‘βγαινε πάλι
μες στην παγωνιά
κι όμως τώρα είμαι μόνος.
Τόσο μόνος κι αναρωτιέμαι
γιατί, γιατί.