Μπερδεμένη μου κλωστή και σπασμένο μου κατάρτι
ούτε μια γραμμή σωστή, δε χαράξαμε στο χάρτη
είπα να θυσιαστώ, να γλυτώσω εσένα
να χαθώ και να σβηστώ, πάνω στ' αναμμένα

Μια σταγόνα υδραργύρου
στ' ακροδάχτυλο μου επάνω
τις βραδιές που δε σε φτάνω
μου μετρά τον πυρετό
και σκορπώ μαζί του χάμω
νικημένος να πεθάνω
τι ωραία, από σένα που αγαπώ.

Πρόσωπό μου φωτεινό και απρόσμενο μου πάθος
όσο και να σε ξεχνώ, σε θυμάμαι κατά βάθος
βρήκα τόπο να σταθώ, μα δε βρήκα εμένα
κι είπα να αφανιστώ, στα δικά σου ξένα