Στου μυαλού μου τα καράβια
Δίχως ναυτικά φυλλάδια
Ένα τσούρμο ξένοι ναύτες ταξιδεύουνε
Στης αγρύπνιας μου τη βάρδια
Τα πειρατικά καράβια
Κάθε νύχτα με ρεσάλτο με κουρσεύουνε

Το καράβι μου στο ράφι έμεινε
Δίχως θάλασσα κι αλμύρα έγινε
Ένα παλιοσαπιοκάραβο σπασμένο
Που κοιτάει το πέλαγο παραπονεμένο
Ένα παλιοσαπιοκάραβο σπασμένο
Που κοιτάει το πέλαγο παραπονεμένο

Τ΄όνειρο μικρό δε φτάνει
Για να πιάσουμε λιμάνι
Και οι θάλασσες στερεύουν το ξημέρωμα
Τα φυλλάδια σκουπίδια
Και η παρέα μια απ’ τα ίδια
Το στριφτό μου το τσιγάρο στο ξενέρωμα

Το καράβι μου στο ράφι έμεινε
Δίχως θάλασσα κι αλμύρα έγινε
Ένα παλιοσαπιοκάραβο σπασμένο
Που κοιτάει το πέλαγο παραπονεμένο
Ένα παλιοσαπιοκάραβο σπασμένο
Που κοιτάει το πέλαγο παραπονεμένο

Το καράβι μου στο ράφι έμεινε
Δίχως θάλασσα κι αλμύρα έγινε
Ένα παλιοσαπιοκάραβο σπασμένο
Που κοιτάει το πέλαγο παραπονεμένο