Για τα χέρια τ’ αδειανά
που ζητούν μια αγκαλιά,
για τις έρημες ψυχές
που πενθούν που θρηνούν,
που πονάνε για το χτες.

Για τα μάτια τα υγρά
που ζουν μες τη μοναξιά,
για τα χείλη τα κλειστά
που σιγούν δεν μιλούν,
που φωνάζουν σιωπηλά

Κάθε που η νύχτα βουρκώνει
στέκομαι πλάι, σε κρατώ.

Για μια θάλασσα θολή
που με δάκρυα έχει ντυθεί,
για εκείνα τα παιδιά
που διψούν δεν γελούν,
που ποθούν την αγκαλιά.

Λευκά όνειρα ανοίγουν πανιά
ο άνεμος σβήνει πληγές απ’ την καρδιά.
Κάθε που η νύχτα βουρκώνει
στέκομαι πλάι σε κρατώ,

Σ΄ ακουμπώ μόλις νυχτώνει,
δώσε χέρι ξημερώνει,
δώσε χέρι ξημερώνει.