Δε μιλάω
Μόνο ακούω της ψυχής σου το μονόλογο
Σταματάω να σου πω
Δεν είναι όλα όπως τ’όνειρο
Κι ίσως χάσαμε

Μα αν τα παράλογα κοιτούν
Πώς να γκρεμίσουν την ελπίδα μας
Δε μας τρομάζει
Κι όπως οι μέρες προσπερνούν
Πάλι γινόμαστε παιδιά και κάτι αλλάζει.

Δώσε μου το χέρι σου ξανά
Να περπατήσουμε στους δρόμους που γυρνούσαμε παλιά
Κάνε την ανάσα προσευχή
Κι έλα εκεί που η αγάπη καίγεται, καίγεται…

Πάρε με αγκαλιά και μην αργείς
Δεν περιμένει αυτό το τρένο στο βαγόνι του να μπεις
Βάλε τη λιακάδα στη βροχή
Κι έλα εκεί που η αγάπη καίγεται
Κι από τις στάχτες τις γεννιέται άλλη αρχή.

Δε μιλάω
Μόνο ακούω της καρδιάς μου τα σκιρτήματα
Κυνηγάω τις σκιές
Στο παρελθόν βρίσκονται όλα (της ζωής) τα χτυπήματα

Μα αν τα παράλογα κοιτούν
Πώς να γκρεμίσουν την ελπίδα μας
Δε μας τρομάζει
Κι όπως οι μέρες προσπερνούν
Πάλι γινόμαστε παιδιά και κάτι αλλάζει.