Άνοιξα την πόρτα
σε μια ολοστρόγγυλη γη,
που έσερνε πίσω της
σκάφη γεμάτα ποντίκια.
Πέρασε να μου πει
πως απόψε θα βρέξει
νιφάδες από μάννα τυριού,
να βγω ευθύς να μαζέψω
και να σκορπίσω πάνω απ’ το αίμα
που κοχλάζει στην πόλη,
να το σερβίρω με δάφνες ηρώων
κι ένα ποτήρι κρασί απ’ το καλό,
εκείνο που φυλάμε στα χείλη
για μικρές βουτηγμένες μπουκιές
προδοσίας.