Μέρες τώρα,
κοχλάζουν τα δάκρυα υπόκωφα.
Πλειάδες βελόνες φλογίζουν,
τη θλίψη κεντούν.
Ράγισε της πέτρας ο θρήνος
παπαρούνες στο διάβα σου.
Κι εσύ, μικρή μου, άθελά σου,
της μνήμης τα σωθικά ξεριζώνεις.