Πλακόστρωτα, έρημα σοκάκια,
βήματα που αντηχούν
στη σιγαλιά της νύχτας.
Διάφανες κουβέντες
κι ένα τραγούδι αχνό
υψώνεται στα αστέρια.

Πάλι ξενύχτησε ο γκιώνης,
κι οι γρίλιες φωτισμένες απαλά.
Καγκελόπορτες, αυλές
περβάζια ανθισμένα.
Ξεχύνεται από κάπου
μια ευωδιά από φούλι.

Κάθε φορά που μας έπιανε νοσταλγία,
μας έστελνε ο Θεός μια γεύση από Παράδεισο.