Ξοδέψαμε τη ζωή μας
σε αίθουσες αναμονής
και τελωνεία
να παζαρεύουμε
με ένα φλουρί μαλαματένιο
ανάμεσα στα δόντια,
εξαργυρώνοντας τελώνια
στον πάγκο του αργυραμοιβού,
να υφαίνουμε σκοτάδια
σε φως κεχριμπαρένιο
κρατώντας το λυχνάρι των ευχών.

Μα δίπλα στο κιβούρι μας
έπαιζε μια ρομβία
σε ήχο πλάγιο δεύτερο
του κάτω κόσμου την ηχώ.