Ήρθες κι έγινες
θάλασσα παπαρούνες,
μενεξεδένιες ίριδες
κι ασφόδελοι θλιμμένοι
στις όχθες του Ηριδανού,
κεχριμπαρένιο σπάραγμα
του δακρυσμένου Ήλιου,
μοσχοβολιάς θυμίαμα,
του οψιδιανού χρησμός.
Ήρθες κι έγινες
θάλασσα αταξίδευτη,
μαρμαρωμένη άνοιξη
και χάρτινο ακρογιάλι
στην άκρη του μεσημεριού,
θρυμματισμένη ανάμνηση
κατάγναντα στο κύμα,
της ερημιάς παράπονο,
του στεναγμού λυγμός.

Μαρία, θα πει θαλασσινή
κι η πεθυμιά σου αρμύρα.