Κοιτάζοντας τις πόρτες τα παράθυρα
τους τσιμεντένιους τοίχους
τα φώτα των σπιτιών και των δρόμων
τους άλλους περαστικούς
τις γάτες και τους σκύλους
κάθε όχημα στην άσφαλτο
τα σήματα και τα φανάρια
τους κάδους απορριμμάτων
κι οτιδήποτε μπορεί να
εμφανιστεί στους δρόμους
συνειδητοποίησε πως το χώμα είναι
ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει πάνω στη γη

Όταν μεγάλωσε για τα καλά
κατάλαβε ότι το να περπατάει κάθε μέρα
σε μια πόλη με χιλιάδες κτίρια
είναι το ίδιο ακριβώς
με το ν’ αναζητάει εκείνο το κλαδί
που θα αντέξει το βάρος του σώματός της