Πρωί πρωί κυριακάτικα βαλθήκατε να ξελεπιάσετε τη μνήμη
μου· ήχος οξύς των επετείων. Όταν ακόμη κι οι φονιάδες
ανάβουν το κεράκι τους. Όταν κάθε μάρτυρας είναι και
μια ευκαιρία κέρδους. Γιατί λοιπόν να με πισωγυρίζετε πρωί
και σχόλη στο δολοφονημένο μέλλον.
Και τώρα στάζω οργή κι ελπίδα. Όπως τότε στην έναρξη
κάποιου αύριο, ή στο τέλος του χθες, δεν υπάρχει διαφορά.
Αλλά δεν κρατώ κακία. Έτσι ή αλλιώς, η άλλη μέρα έχει την
ανάγκη μου για να ποτίζει τις ρίζες της.
Φαντάζομαι· θενά ’στε και σεις σε κατάσταση λυγμού.