Έως ότου φούντες λεμονανθών σβήσουν τη βοή της τελευταίας
εκατόμβης χρειαζόμαστε τα βοτάνια των καρποφόρων,
χρειαζόμαστε τις μυστικές διαδρομές του νερού. Τις
υποδείξεις της γης χρειαζόμαστε.
Να ρωτήσουμε φυλλώματα και ρίζες για το καθήκον της
επιβίωσης. Να ρωτήσουμε πηγές για τη διαύγεια του ήθους.
Εκεί, βαθιά στον ψίθυρο του μάγματος, στο δίκιο του θανάτου,
τα τραύματα απ’ τους ήλιους και τη σκουριά της ξηρασίας
να εξετάσουμε. Σαν πού βρίσκει τη δύναμη κι ακούγεται
το τραγούδι της κίνησης.