Χρυσάφια κι ανεμόστρατες μου τάξανε οι μοίρες
τα φόρεσα ταξίδεψα και σκόρπισαν οι τύχες
τα φόρεσα ταξίδεψα και σκόρπισαν οι τύχες

Περπάτησα στου άσωτου τα νιάτα και την δίψα
και τον ανθό μου ρίζωνα στου Κύκλωπα το βήμα
και τον ανθό μου ρίζωνα στου Κύκλωπα το βήμα

Περπάτησα κι αλώνισα σε κήπους λωτοφάγων
μα το γλυκό είναι πικρό και το μικρό μεγάλο
μα το γλυκό είναι πικρό και το μικρό μεγάλο

Τις γέφυρες της λογικής τα λόγια του πατέρα
τα προσπερνούσα σαν γκρεμούς σαν τόξα στον αέρα
τα προσπερνούσα σαν γκρεμούς σαν τόξα στον αέρα

Το νου μου δεν λογάριαζα τον έριχνα στα ζάρια
μα εκείνος παραδέχτηκε πως φταίνε τα φεγγάρια
μα εκείνος παραδέχτηκε πως φταίνε τα φεγγάρια