Έτσι το διάβα πέρασε
με λαξεμένα βήματα
σαν θέα αθέατη
στο περιθώριο της ψυχής,
μικρό φθινόπωρο
και σκονισμένο σύννεφο
στην κρύα όψη του καλοκαιριού.
Μικρή πομπή που χάθηκε
στην αντηλιά της θάλασσας,
μιας μαριονέττας είδωλο
πλανόδιος έρωτας
στης παρακμής το απολίθωμα.
Έτσι το διάβα πέρασε
σ’ άδεια περάσματα,
μαύρη λωρίδα του χιονιού
πατημασιές γεμάτη,
έτσι τέτοιες στιγμές
σ’ ανάγλυφες μικρές πομπές
που λέξεις ταξιδεύουν,
περνάς κι εσύ
σαν ψέμα που φαντάστηκα.