Ξεφυλλίζοντας μέσα στη νύχτα τη σιωπή
ένα βράδυ θυμάμαι που κράτησε χρόνια
τα λόγια κρατάω που είχαμε πει
αυτά που λέγαμε θα κρατήσουν αιώνια.

Το δύσκολο δρόμο εμείς διαλέξαμε
μια νύχτα μόνο στη βροχή αντέξαμε
μονοπάτια χαμένα, φεγγάρια σβησμένα
δυο φορές θα πεθάνω, τη μία για σένα.

Κι εκείνο το βράδυ κράτησε χρόνια
‘σβησαν τα φώτα , ‘λιωσαν τα χιόνια
στην άκρη της νύχτας ερημιά στο βλέμμα
τελευταία σελίδα στης καρδιάς το αίμα.

Λίγες στιγμές που θα κρατήσουν αιώνια
κι εκείνο το βράδυ κράτησε χρόνια
μονοπάτια χαμένα , φεγγάρια σβησμένα
δυο φορές θα πεθάνω, τη μία για σένα.