Τώρα που στροβιλίζομαι
σαν φύλλο στον άνεμο
Τώρα που δεν υπάρχει
το παραμύθι κοντά στο τζάκι
της μνήμης
Τώρα που με παρέσυρες
στη δίνη του ναυαγισμένου
καραβιού σου, χρόνε
Μέσα στον καταιγισμό
του φωτός
είσαι το σκοτάδι
που βυθίζεται αύτανδρο
Αντιστέκομαι
πιασμένη από το δελφίνι
του μύθου
που έφτιαξα κάποτε