Λευκές κουρτίνες
ανεμίζουν τα όνειρα
των πεθαμένων χρόνων
Η νιότη αφουγκράζονταν
της γης την ξενοιασιά
Ο έρωτας καρφωμένος
στις φωτογραφίες
Γιατί έφυγε ποτέ δε θα το μάθεις
Κάθε παράθυρο κι ένα τοπίο
με ένα κενό αβάσταχτο
Τα τρένα διέσχιζαν τα περιβόλια
με τα χρυσά πορτοκάλια
και τα μήλα των Εσπερίδων
Τα τρένα σταμάτησαν στο πουθενά
Τσιγγάνοι περνούν ρίχνοντας
άπληστες ματιές στον παράδεισο
τον απαγορευμένο
Το σπίτι φάντασμα καράβι
που ταξιδεύει με άσπρα πανιά
και σβηστές μηχανές
στη θάλασσα της νοσταλγίας