Τώρα που οι μέρες έληξαν
γραμμάτιο χωρίς αντίκρισμα
Ένα σπίτι γεμάτο ανοιχτά βιβλία
ονειρεύεται το χάδι των ματιών σου
Η σκόνη τα αναλώνει
δεν περίμενε το γύρισμα του χρόνου
Πάντα η σκόνη μάς προλαβαίνει
προλέγει το μέλλον
αυτό που δε θέλουμε να δούμε
ούτε να φανταστούμε
πως για μας υφαίνει το λευκό της πέπλο
για να μας κλείσει μέσα
όπως το κουκούλι με το μετάξι
Τα αγαπημένα σου βιβλία
παραδόθηκαν στη σκόνη
τη στρίγκλα που θριαμβεύει
με το κορμί σου τρόπαιο