Έπεφτε μία βροχή αθόρυβη
σα κονφετί γκρίζο
πάνω στους λόφους των σκουπιδιών
στις γειτονιές και στα δρομάκια
Απομακρυνόμασταν
χάρτινα ανθρωπάκια
και το νερό μας έπαιρνε μακριά
Καμιά φωτιά δε ζέσταινε
εκεί γύρω
κι οι άστεγοι στα πάρκα
κοίταζαν βλοσυρά
Έγινες σημάδι στο τέλος του δρόμου
Ένας βιαστικός χαιρετισμός
Ένας άγνωστος στην άκρη του κόσμου
μίας χάρτινης υδρογείου
Μία σελήνη στο τελευταίο τέταρτο