Δέντρα με απλωμένα χέρια
στο κενό
στα σύννεφα μπλεγμένα
Μάτια που κοιτάνε μακριά
οι ρίζες τους ανίκανες
ν’ αγγίξουνε τη γη
’Ανήμπορες ν’ αρπάξουνε
τη μέρα που βουλιάζει
Όλα στον αέρα τρεμάμενα
Τίποτα σίγουρο
Τίποτα σταθερό
Τα φύλλα πέφτουν
Τ’ άνθη τους αγγίζουν
το τσιμέντο της ταράτσας
Δεν θα φυτρώσουνε
στο χώμα που ποθούν