Το δυνατό σκαρί που βλέπεις
στο ποτάμι να κυλά μοναχικό
Το βράδυ ολόφωτο μεταμορφώνεται
σε σπίτι που φεύγει και δε φεύγει
Τα δέντρα στην όχθη μεριάζουν
τα κλαδιά τους
Ο άνεμος μουρμουρίζει παραμύθια
Φοβάται και δε φοβάται
Τολμάει και αναβάλλει
Αυτή είναι η φίλη μου
Σαν την Ιτιά την κλαίουσα διστάζει
Η μοναξιά παράταιρη κόρη
Το ποταμόπλοιο μία λύση
Να είσαι και να μην είσαι
Η φίλη μου δεν άφησε
τον μελισσοκόμο άντρα της
Σαν αστροναύτης
ήταν και δεν ήταν μακριά
Της έγνεφε άλλα δε μιλούσε
από τον κόσμο του
Εκείνη έχασε το μακρινό ταξίδι
παροπλισμένη
στο ποταμόπλοιο