Έφτασα εδώ με τον άνεμο
χορεύοντας πάνω στα χιόνια
ξυπόλητη στον ξέφρενο ρυθμό
του πυρετού
Μια μελωδία άκουγα
που κανείς δεν είχε αντιληφθεί
και οι λέξεις που ξεστόμιζα
ήταν χωρίς νόημα
για τους άλλους
Οι φράχτες εκτόξευαν
γαλάζια ανθάκια
δενδρολίβανου
στις φοιτητικές εστίες
Αγκαλιασμένοι περνούσαν
γελώντας δίπλα μου
Τώρα μπορώ να επινοήσω
το σκηνικό
Να μη σε πληγώσω
κι εσύ να μη με προδώσεις

Τα νοσοκομεία παρέμειναν
κοντά στα πανεπιστήμια
να μαθητεύουμε ες αεί
στον ανθρώπινο πόνο