Ο έρωτας γεφύρωνε το πέλαγο
όσο περνούσε η μαγεμένη
Σαν χάθηκε δεν απέμεινε τίποτα
Στάχτη ηφαίστεια σβησμένα
κι αυτή να κυλάει όπως η λάβα
στο αρχιπέλαγο των ονείρων της
Παιδί είκοσι χρόνων ομολογούσε
αποθανείν θέλω
Σίβυλλα γερασμένη
μαύρα στεφάνια τα μάτια της
πέτρινες κουρτίνες τα λάθη της
Με δάχτυλα κιτρινισμένα
από τη νικοτίνη
ξεφυλλίζει τη ζωή της
κι ακόμη μαγεμένη
στέλνει μηνύματα
αγάπης