Αύριο θα είναι αργά
Όταν η ανάμνηση καταλαγιάσει
πάνω από τις πόλεις μας
που τις χωρίζει μια θάλασσα
και τις ενώνει ο δρόμος του φεγγαριού
Εκεί που το παραμύθι τελειώνει
εκεί σε θέλω
σαν ασημόσκονη να πέφτεις πάνω μου
Εκεί όπου όλα τελειώνουν
και όλα αρχίζουν από την αρχή
Εκεί όπου κολυμπάμε καθηλωμένοι
στο ίδιο ρεύμα που μας παγιδεύει
και στη ζωή
εκεί σε θέλω
Δεμένοι στους κάβους
ενώ φυσάει ούριος άνεμος
και όλα είναι έτοιμα
για μακρινό ταξίδι
Μάτια κλειστά κι οι δύο
Στην ψυχή μου πέφτουν
θραύσματα του φεγγαριού
και το παιχνίδι των ελπίδων
ληγμένο
Τώρα σε θέλω
να σαρκάζεις το θάνατο
με κείνο το αφοπλιστικό
χαμόγελο