Κάτω από πεύκα πλαγιασμένη στο δάσος.
Κοντά η θάλασσα κι η καταιγίδα που έρχεται.
Ξυπόλητη στην άμμο χειμώνα καιρό
ψάχνει για κρινάκια.
Κάποιος στα βαθιά χτυπάει
με αγωνία τα κουπιά.
Δεν ακούγεται η φωνή του.
Σε λίγο χάνεται, γλιστράει αθόρυβα,
όπως στα όνειρα.
Αυτή ξυπόλητη στην άμμο
ψάχνει τα βήματά της.
Ίχνη σκυλιών, καλύβες ρημαγμένες.
Γαντζωμένη από τα χόρτα περίμενε…