Και τώρα είναι ώρα
να φεύγετε σιγά-σιγά
να πάτε πίσω
στα αραχνιασμένα σας υπόγεια
να γίνετε ξανά ασώματες σκιές
να κοιμηθείτε.

Πάλι όταν το αίμα μου
θα φορτωθεί καινούργιο δηλητήριο
εσείς θα ανοίξετε τα μάτια
αθόρυβα θα ανέβετε τις σκάλες
και με φωνή απ’ τη φωνή μου
θα πείτε λόγια τρομερά
θα δικαιώσετε το πέρασμά σας
κάποτε απ’ τη ζωή
θα επιβλέψετε το έργο
που αφήσατε ημιτελές
το έργο που εγώ για χάρη σας
ολοκληρώνω τώρα.