Εγώ δέντρο γεννήθηκα
σ' ενός γκρεμού την άκρη
γεράκια είχα φίλους μου
κι αγρίμια του βουνού.
Ο ήλιος από πάνω μου
με χτύπαγε στο μάτι,
μοναχική ελπίδα μου
τ' αλάργεμα του νου.

Εγώ δέντρο γεννήθηκα
σ' ενός γκρεμού την άκρη
τριγύρω μου απλωνότανε
μια θάλασσα σιωπή.
Με δέρναν οι αγέρηδες
και λύγιζα την πλάτη
κι οι ρίζες που με κράταγαν
με βάζαν φυλακή.

Εγώ δέντρο γεννήθηκα
μα έγινα πουλί.

Εγώ δέντρο γεννήθηκα
σ' ενός γκρεμού την άκρη
τα πέρατα αγνάντευα
και έβγαζα χολή.
Φθονούσα τα πετούμενα
στα ύψη και στα πλάτη
κι έτσι τις ρίζες μου έκοψα
και έγινα πουλί.

Εγώ δέντρο γεννήθηκα
μα έγινα πουλί.