Το γράμμα σου τις Κυριακές
διαβάζω του χειμώνα
για να αναστήσω τις χαρές
στο πλοίο, το στρατώνα.

Οι μέρες δύσκολα περνούν,
οι μήνες είναι αιώνας,
ρολόι που σταμάτησε
τις νύχτες ο στρατώνας.

Είναι μια μέρα η Κυριακή
μ’ ελπίδες φορτωμένη
κουράγιο δίνει στη ψυχή
κι ας είν’ συννεφιασμένη.

Δεν βγάλαμε ποτέ μαζί
μια φωτογραφία
τα μάτια σου τα θαλασσί
να τα ‘χω μες στα κρύα.

Κλείνω τα μάτια στον καιρό
στο χιόνι φτιάχνω χάρτες
κι απ’ της καρδιάς μου τον καημό
σου ζωγραφίζω κάρτες.

Είναι μια μέρα η Κυριακή
μ’ ελπίδες φορτωμένη
κουράγιο δίνει στη ψυχή
κι ας είν’ συννεφιασμένη.