Εσύ που έφυγες μ’ αυτήν που αγαπούσα
και σαν κλαδί με τσάκισες στα δυο,
ποιος το περίμενε πως θα σε συναντούσα
ξενύχτης να γυρνάς όπως κι εγώ.

Ξενύχτες κι οι δυο
στα σοκάκια τις νύχτες γυρνάμε,
ξενύχτες κι οι δυο
για την ίδια γυναίκα πονάμε
κι από τον ίδιο τον καημό
κι οι δυο θα πάμε.

Εμείς που γίναμε εχθροί χωρίς να φταίμε
για εκείνη που δεν ήτανε σωστή,
ο ίδιος πόνος μας ενώνει και θα κλαίμε
για τα συντρίμμια π’ άφησε αυτή.

Ξενύχτες κι οι δυο
στα σοκάκια τις νύχτες γυρνάμε,
ξενύχτες κι οι δυο
για την ίδια γυναίκα πονάμε
κι από τον ίδιο τον καημό
κι οι δυο θα πάμε.