Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή
Περπατάω στο πλάϊ της Αχειροποιήτου
Ζουν ακόμα κάποιοι Άγιοι εκεί
Μα ο καθένας τους κοιτάει το μαγαζί του
Κάνουν λες κι υπάρχει ακόμα Αμερική
Κάνουν λες κι απ’ τ’ άστρα κάποιοι μας κοιτάνε
Θα πεθάνω ώσπου να φτάσω Τσιμισκή
Να φορέσεις και τα μαύρα που σου πάνε

Δύει ο ήλιος και το έαρ το γλυκύ
Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή

Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή
Προχωράω και βλέπω μπρος μου τη Ροτόντα
Κάποια μου χαμογελάει όπως εσύ
Κι όπως κάποτε σε κάποιον η Τζοκόντα
Κάνει λες και με γνωρίζει από παλιά
Κάνει λες και είμαι τέλος από έργο
Μα είναι μήνες που μου πήρες τη μιλιά
Κι όλοι οι δρόμοι είναι μόνο για να φεύγω

Δύει ο ήλιος και το έαρ το γλυκύ
Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή

Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή
Στέκω λίγο έξω απ’ την Αγιά Σοφία
Κάποτε ήταν μια φοιτήτρια εκεί
Που της έκανα την ιδιοφυΐα
Κάνεις λες και δε γεννήθηκα πότε
Κάνεις λες κι είμαι μια πίστη ξεχασμένη
Θα πεθάνω ώσπου να φτάσω στο Ντορέ
Αν αυτό σε κάνει πιο ευτυχισμένη

Θα ‘χει δύσει και το έαρ θα’ ναι γλυκύ
Θα’ ναι Σάββατο, θα μοιάζει Κυριακή