Σε είδα σε παλιές φωτογραφίες
σε πρόσωπα ανήμερων καιρών,
ακόμα και σε αγιογραφίες
προστάτιδα αγρίων ημερών
να σε κυκλώνουν μύθοι κι εφιάλτες
και των κρυμμένων πόθων ιχνηλάτες.

Σε βρήκα σε γραπτά ξεθωριασμένα
που περιγράφουν μια καταστροφή,
ν' ακούγεσαι σε χείλη ματωμένα
και στου ανέμου να ‘σαι την κορφή
ψυχή σαν λάφυρο στην εξορία
να σε χαράζουν με την απουσία.

Πλανόδια η μέρα σου βαραίνει
με όσα σου θυμίζουν οι στιγμές
και κείνο το απόκρυφο σε δένει
και σου ανοίγει άδηλες ρωγμές,
μες στις νυχτερινές σου τις συνάξεις
που βάλθηκες τις μνήμες να πατάξεις.