Μεταχειρίζομαι τους ίσκιους σαν κάτι στερεό
Ξυπόλυτη οδεύω
Στο ναό των Αηδονιών
Χιονίζει
Μπορώ και καταγράφω
Τους πιο βαθιούς παλμούς
Ααααα
Οδεύω Στο αρχαίο περιστύλιο
Στα χνάρια κοριτσιών που ‘χα ξαδέρφες
Πριν από χιλιάδες χρόνια
Κάθε βήμα γέννα
Κάθε βήμα θάλασσα
Μαζί με σένα μαζί με σένα μαζί με σένα
Αααααααα
Μεταχειρίζομαι τα αστέρια
Σαν χάντρες του κολιέ μου
Το φτιάχνω κάθε νύχτα
Πατέρα μου παλιέ μου
Μεθάω με σεβαλιέ
Για να με δεις εσύ να με γνωρίσεις
Όταν γυρίσεις όταν γυρίσεις να με γνωρίσεις

Κάθε βήμα περιπέτεια
Κάθε βήμα προς τα μέσα προς τα μέσα
Μιλάνε όλα τ’ αναίτια
Ανέστια πύλη
Δικά μου χείλη

Καινούργια μου αντρέσσα
Κοιτάω αν είμαι μέσα
Αυτό το δάσος
Το χιονισμένο
Συνηθισμένο στα βήματά μου
Κάθε μου βήμα η αγκαλιά σου
Κάθε μου βήμα η αγκαλιά σου

Μεταχειρίζομαι τα σύννεφα
Σα βρύσες του Θεού
Για πρώτη ύλη

Κι ότι ποθεί να ζήσει
Τη δίψα του να σβήσει
Εδώ είμαι εδώ
Η πιο παλιά πηγή ξυπνά

Αυτό σου λέω μόνο
Η αγάπη έχει πόνο
Και σαν τρελλό πουλί εδώ
Ξαναγυρνά

Ρωτάω
Κι αποκρίνονται, «νερό»
Μαθαίνω το μπορώ απ’ το μηδέν
Δεν έχω δεν
Δεν μπαίνουν τα κορίτσια στο Ιερό

Τα κόκκινα παπούτσια μου κρατάω
Για το χορό