Κοίτα να δεις η μοναξιά κι η λογική
όταν αρχίσουν να μιλάνε στην καρδιά σου,
πως καταστρέφουν της ψυχής τη φυλακή
και πως ανοίγουν τα πεσμένα τα φτερά σου.

Την ζωή μου δεν την πήρα σοβαρά,
δεν σεβάστηκα λεπτό την ύπαρξή μου,
τώρα το ξέρω και το λέω καθαρά
όλα τα ‘δωσα σ’ αυτούς που είναι μαζί μου.

Ίσως θα ‘πρεπε κι εγώ με τον καιρό
κάτι να πάρω για τον εαυτό μου
κι ας μην είναι ούτε καν αληθινό,
μια ψευδαίσθηση σαν να ‘τανε δικό μου.

Κι έτσι μονάχος και για λίγο λογικός
το παίζω άνετος κι απελευθερωμένος,
μα αθεράπευτα πολύ ρομαντικός
πάντα απρόβλεπτος και μια ζωή χαμένος.

Την ζωή μου δεν την πήρα σοβαρά,
δεν σεβάστηκα λεπτό την ύπαρξή μου,
τώρα το ξέρω και το λέω καθαρά
όλα τα ‘δωσα σ’ αυτούς που είναι μαζί μου.

Ίσως θα ‘πρεπε κι εγώ με τον καιρό
κάτι να πάρω για τον εαυτό μου
κι ας μην είναι ούτε καν αληθινό,
μια ψευδαίσθηση σαν να ‘τανε δικό μου.