Ο Μεταξουργός
με τα χέρια της διαίσθησης
απίθωσε τη σιωπή του
και μπόλιασε τις φλέβες του
στα ξερά λεμονόδεντρα
της Πράσινης Γραμμής.

Παρα-πεταγμένος
κάτω από τις λεύκες
με τα λευκά κεφάλια
τ’ αγαλματοποιού
ύφαινε τη σκιερή μορφή του
στην τετράγωνη σκακιέρα
της τραπεζαρίας.

Αρχάγγελος
στο μεταξωτό αρχιπέλαγος
ενός χαρταετού.

Παρα-τεταγμένος
στα δέκα όνειρα
της κυριακάτικης παραλίας
ξύπνησε στ’ ανοιχτόχρωμα
σεντόνια βραχνός, αλλοιωμένος
κι αφέθηκε στη σκιαγράφηση
της νεκρής παρθένας
με τη ρυτιδωμένη κάνη του ήλιου
που πυροδοτούσε ανελλιπώς.