Ικετεύω σε, γεραιά
—και λέω γεραιών —
γεραιών εκ στομάτων
—στον άδειο χώρο —
προς γόνυ πίπτουσα το σου
στην Πράσινη Γραμμή
μιας άλλης παραλίας.

Σεβάσμια γυναίκα
στην προσφυγιά
των απανθρακωμένων
σωμάτων,
των εργολάβων
της καρδιάς,
μάνες σεβάσμιες
σε ικετεύουν
—μέσα στο σύμπαν —
στα γόνατά σου πέφτουν
με κεφάλια αποκομμένα
από τη συνοχή των λέξεων.