Δεν κάνω όνειρα το βράδυ
στη βαλτωμένη Πλακεντίας
γιατί ξυπνάω δίχως χάδι
σε μια στιγμή απελπισίας.

Πες, πες ότι θες
να τρέξω να στο δώσω
και να μπω μες στις λεμονιές
τον μαγικό ανθό να κόψω.
Στα μάτια τα ζωγραφιστά
τον ήλιο σου να δω
και σαν κερί να λιώσω.
Να λιώσω.

Κρυφό σχολειό της ζωής σου
η ζωή μου
μια ζωή στο πουθενά

Άγνωστη δράστις η δική σου
καλή μου πως να εξηγήσεις
που δε φοβάσαι το σκοτάδι.

Που δε φοβάσαι το σκοτάδι.
ούτε γυμνή, ούτε γυμνή
να περπατήσεις.