Λευκές γαρδένιες έστρωσα
στο δρόμο να περάσεις
ροδόσταγμα σου έφτιαξα
να πιεις να ξεδιψάσεις.

Με το φεγγάρι συντροφιά
να έρθεις που' χω στείλει
τον ήλιο παρακάλεσα
ν’ αργήσει ν’ ανατείλει.

Μην το αφήσεις το όνειρο
να γίνει δυο κομμάτια
μη μου αφήσεις συντροφιά
σταλαγματιές στα μάτια.

Το άσπρο μου πουκάμισο
θα βάλω που σ’ αρέσει
σαν θα ματώσει αριστερά
αίμα νερό θα τρέξει.

Όταν κοιτάζεις την πληγή
δεν θέλω να φοβάσαι
είναι αγάπης κόσμημα
αν θες να το θυμάσαι.