Αυθαίρετα τα έζησα τα χρόνια μου
αυθαίρετη η θέα απ’ τα μπαλκόνια μου
διαγωγή παράνομη εκτός σχεδίου
να μην αντέχω την οσμή του χειρουργείου

Αυθαίρετη ενέργεια τα πάθη μου
αυθαίρετο σωσίβιο τα λάθη μου
μετρώντας πράξεις διαρκώς εκτός ορίου
γόνος θετός αρχοντικού περιθωρίου

Σα να μην έπρεπε να έρθω κι όμως ήρθα
παρείσακτος και εισακτέος δίχως προίκα
ανάμεσα στον εαυτό μου και τους άλλους
σαν δαίμονας και άγγελος αρχαίου κάλλους

Αυθαίρετες ανάσες απ’ τα στήθια μου
αυθαίρετη αλήθεια, η αλήθεια μου
κοιτάζοντας στο παρελθόν του μέλλοντός μου
απ’ το κρυφό παράθυρο που χάσκει εντός μου

Αυθαίρετο το σπίτι που κατοίκησα
αυθαίρετος ο ήλιος π’ αναζήτησα
κι αυτή η τρέλα να μ’ αρπάζει κάθε τόσο
να τη μισώ, μα να μη θέλω να γλυτώσω