Λίγο πριν φύγω από τον γκρεμό την ελπίδα πιάνω
λίγο πριν γίνουμε πουλιά το μυαλό μου χάνω
στο αδιέξοδο θα βρώ τρόπο να την κάνω
παρέα με τους τρελούς θα ζω..

Λίγο πριν φύγω από τον γκρεμό την ελπίδα πιάνω
Στο αδιέξοδο θα βρώ τρόπο να την κάνω
Παρέα με τους τρελούς θα ζω μέχρι να πεθάνω
Αδερφός στον αδερφό Hermano στον Hermano

Στην γειτονιά μετά της 10 έχει ησυχία
γαβγίζουν μόνο οι σκύλοι και οι μπότες μας
βγές στο μπαλκόνι και αν ακούσεις μηχανές κάνε μου σήμα
τα μπάσταρδα βολτάρουν έξω από τις πόρτες μας
Μένουμε στο σπίτι λέει ε?
Αχ και να’ξερε ο μαλάκας τι δουλεύουμε στα σπίτια μας
στείλε μήνυμα στα ανάκτορα
πως είναι επικίνδυνη η καύλα, τα χαρτιά, και τα μολύβια μας

Στα ματιά του καθηγητή μου έβλεπα έναν εξωγήινο
και αυτός στα δικά μου το περιθώριο
τα αλάνια από την πλατεία λένε κάτι μας βρωμάει
που ξαφνικά μας αγάπησε το εμπόριο
η μάνα μου ποτέ δε μου είπε είσαι κακό παιδί
γιατί δεν έβγαλες κάλους βαθμούς σα του Κωστάκη
κοίτα να είσαι ελεύθερος μου είπε
δεν χρειάζεται να έχεις διαμάντια για να είσαι διαμάντι

Τι να τα κάνω τα νούμερα στο YouTube
άμα δεν δω να το πονάνε τα παιδιά στις συνοικείες
η μουσική είναι ζωή να σ’ακούσω να το λες
η μουσική μας ανήκει στις συναυλίες
αν δεν ανάβουνε φωτιές οι Ινδιάνοι
και άμα δε φεύγουνε οι ρήμες σαν ακόντια
πως θα ανεβούμε στον Βορρα καυλωμένοι
να ανταμώσουμε τα αδέρφια να παντρέψουμε τα ‘σώψυχα

αυτό το μπιτ δε θα το πάταγε κανείς μου είπαν
και είπα φέρτο να σου δείξω τι σημαίνει κόλλημα
ποιος είπε πως πάντα έχουμε δίκιο ε?
ποιος είπε πως πάντα φερόμαστε ώριμα?(Για πες)
Μη ψαρώνεις που το παίζουν αλήτες μπρο
ποτέ δεν ήταν ούτε αντισυστημικοί
για κάθε μύτο που καυχιούντε ότι πίνουν παίρνουν ποσοστά 10 αξιωματικοί

τα δικά μας κωλόπαιδα λέγοντε παιδιά του δρόμου
δεν είναι μπράβοι δε παίρνουν ποσοστά
κρεμάνε τα μπαντάζ απ’το μπαλκόνι
και θα μάχονται ως την μέρα που θα βγάλουνε φτερά
τα δικά μας κωλόπαιδα την πέφτουνε σε ταράτσες
ερωτεύονται σκληρά και αγνά
πάση θυσία θα βάψουν το βαγόνι που σταμπάρανε
ακόμα και αν έχει σεκιουριτά

όταν αράξουμε σταμάτα την επίδειξη
γιατί στα μάτια μου φαίνεσαι ανασφαλής
αλλά πράγματα μας φέρανε κοντά εμάς
όσα είπες ενώ ντρεπόσουν να τα πείς
όταν αράξουμε σταμάτα την επίδειξη
γιατί στα ματιά μου φαίνεσαι ανασφαλής
αλλά πράγματα μας φέρανε κοντά εμάς
Λόγος Τιμής από το εγώ στο εμείς

Λίγο πριν φύγω από τον γκρεμό την ελπίδα πιάνω
Στο αδιέξοδο θα βρώ τρόπο να την κάνω
Παρέα με τους τρελούς θα ζω μέχρι να πεθάνω
Αδερφός στον αδερφό Hermano στον Hermano

Φέρε μου να γράψω
φέρε μου να γράψω ένα κουπλε σαν ρεμπέτικο να ναι απαγορευμένο
φέρε μου να κάψω
φέρε μου να κάψω τα δεσμά που με θέλουν στο σπίτι μέσα κλεισμένο
βάζω το μπουφάν και κατεβαίνω
έχω ένα χαρτάκι στην τσέπη μου τυλιγμένο
έχω να στυλό και ένα κεφάλι τρελαμένο
και ότι και να πουν εγώ δεν τους καταλαβαίνω

Βλέπω τον κόσμο θυμωμένο εκεί έξω
και δεν ξέρω πώς να βγω για αγάπη να του μιλήσω
είμαι καλός μόνο σε αυτή τη μουσική
αν πάνε να την πειράξουν θα τους γαμησω
εμείς οι ρομαντικοί και οι περίεργοι
περιθωριακοί και σκαλωμένοι
βγαίνουμε μπροστά και το ματώνουμε
ποτέ κανένας μόνος μα ενωμένοι

Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουνε
πως δεν πουλάμε την ηθική μας κοίτα καλύτερα
γίνομαι αυτό που γουστάρω σήμερα
γάμησε την άποψη του γείτονα
φέρε μου να γράψω ένα κουπλέ
να είναι όπως παλιά να τη βγάζω στον καναπέ
να έχω μετατρέψει το σπίτι μου σε τεκέ
πες μου πόσο θέλουν για να με δικάσουνε

Με μετράνε από το πορτοφόλι μου
τι αξία έχω μέσα στην πόλη μου
δεν πουλάω δεν σπρώχνω καριόλη μου
δεν έχω όπλα είναι ραπ το πιστόλι μου
δεν σε ακούω τότε λέει και κοιτάει αλλού
ραπάρουμε σαν να είμαστε ζουλού
βάλε τα ξύλα μες στη φωτιά αυτά τα παιδιά είναι του γιατρού
(ου ου, ου ου)
μπορώ να το κάνω όσο αντέχω οσο θα βγαίνει ατόφιος λόγος από τα χείλη μου
(ου ου, ου ου)
μπορώ να το κάνω για πάντα μέχρι κάποιος να ρθει να φυσήξει το καντήλι μου

Λίγο πριν φύγω από τον γκρεμό την ελπίδα πιάνω
Στο αδιέξοδο θα βρώ τρόπο να την κάνω
Παρέα με τους τρελούς θα ζω μέχρι να πεθάνω
Αδερφός στον αδερφό Hermano στον Hermano (Χ2)

524